آونگ بر صليب سوال- 1-9

-  خواندن، نتیجه‌ی رویارویی با هرگونه متن است؛نخست باید یادآور شویم که «رویارویی» در این جا جنبه‌ی منفی ندارد و به معنای تقابل و پیکار نیست؛ بلکه هنگامی که خواننده به متن برمی‌خورد یا متن در برابرِ دریچه‌ی حس‌های او قرار می‌گیرد، گونه‌ای تعامل، همکاری و هم‌افزایی در ذهن و زبان خواننده و جهان معنایی متن رخ می‌دهد؛ از این رو، خواندن از دیدِ ما، نوعی گفت و گو میان خواننده با متن است. متن از هر گونه‌ای که باشد؛ متن دیداری، متن شنیداری متن چشایی و ... ما بر این باوریم که خواندن، دعوت و فراخوانی از سوی خواننده است؛ بدان سان که «سارتر» نوشتن را دعوتی از سوی نویسنده می‌دانست. ( ر.ک: هم آوایی با جهان متن، 1399، ص 24) آونگ بر صليب سوال- 1-9...

«واگرا» در برابر «همگرا» جای می گیرد. رویکرد همگرا، در پی پرورش ذهن های تک ساخت، یک لَختی و آدم های تک بُعدی است.رویکرد واگرا، وارونه ی آن است؛ در پی پروردن نگاه های ناهمگون و رشد صداهای ناموافق است. بستری است برای دیدنِ « دیگری». پرسش های واگرا، هرگز از آزمون شونده، پاسخ های بسته و قالبی نمی خواهد؛ بلکه بهانه ای است برای پرواز فکر و نیروی تخیّلِ پاسخ دهنده. به همین سبب، پرسش های واگرا، زمینه ساز، ظهور تنوّع در نگاه، رنگارنگی فکر و شکوفایی خلاقیّت و بالندگی قدرت آفرینشگری است. رویکرد و پرسش همگرا می گوید: « من می گم أنِف، تو نگو أنف، تو بگو أنف»! در خواندن متن ها و درک و فهم متون هم همین ماجرا را می بینیم. پس، بکوشید که متن ها را از دریچه ی نگاه و ادراک خود، ببینید و بخوانید و گزارش کنید. در پی آن نباشید که استاد و معلّم، در این باره چه گفتند!؛ این کارِ طوطیان است در پس آیینه! شما خود بخوانید و خوانش خویش را از درگاهِ ادراکی خود بیان نمایید. چنین جمع و کلاسی، به تعداد حاضران، خوانش های گوناگون خواهد داشت. نگاه همگرا، قالب ساز است و ذهن انسان را تخته بند و زمینگیر می سازد. تک صدایی را خوش می دارد. نگاه واگرا، قالب سوز و بندگُسل است و بر نیروی پرواز ذهن و خیال  می افزاید. چند صدایی را می پرورد و جمهوری خواه است. آونگ بر صليب سوال- 1-9...